Tekst bij meditatief avondgebed 7 april, bij Markus 8: 34-37 Getekend door moed
Getekend leven – dit motief is verbindend in deze drie avonden aan het begin van wat de Stille Week wordt genoemd. Stilte draagt ons, kan ons brengen tot een dieper verstaan – misschien ook van onszelf – wij die leerling willen zijn, in het spoor van Jezus.
Hem, de weg die hij onder mensen is gegaan, willen we ook meer en meer leren peilen.
Over navolging spreekt hij – Jezus. En over wat dat oplevert, en wat dat mensen, zoals u en ik, ook kost. Wij willen onszelf niet verliezen. Wij willen controle houden over ons leven.
Toch lukt dat ons niet, zeker niet in deze weken en maanden waarin het leven nagenoeg stilstaat. Een onzichtbaar virus maakt dat we de controle over eigen leven en ritme daarin, zijn kwijtgeraakt.
Spannend blijft de vraag wat we uiteindelijk aan deze tijd over houden – blijken te hebben gewonnen aan inzicht in ons bestaan. Leren we nu echt goed uitzeven wat belangrijk is in ons leven en wat niet?
Vooral dat ene woord van Jezus houdt me nu bezig; wat baat het de mens de gehele wereld te winnen, maar aan zijn ziel schade te lijden? Die ziel, denk ik, is in onze tijd ook de collectieve ziel – moeder aarde die schade lijdt. Als we zoveel vliegen kriskras over de wereld, als we zoveel vlees eten, dieren ophokken, dan warmt de aarde op, grijpen virussen hun kans. Moeder aarde slaat dan terug.
Het loslaten van die verwoestende levensstijl kan winst opleveren. Meer onthouding, meer matiging, kan wel eens behoren tot de weg die Jezus in deze tijd van ons vraagt.
Wat we winnen is: verdieping in bewust leren leven. Dat is respectvol, inclusief leven, waardoor ook moeder aarde en kwetsbare mensen kunnen opleven.
Deze nieuwe, deels hervonden, manier van leven kan ons leven tekenen. Tekent u mee?